van Image haar hoefprobleem, geschreven door haar eigenaresse Corinne, daarna een behandelingsverslag van Rob van Nassau Rijksgediplomeerd leraar instructeur Leraar Hoefsmid.
(let op: ik ben geen veearts/hoefsmid en ik word niet gehinderd door enige vorm van medische kennis: dit is mijn interpretatie van het verhaal)
Begin
Het verhaal begint als wij in augustus 2007 een weiland kunnen huren achter ons huis. Een droom komt uit. Eindelijk kunnen wij onze paarden ook weidegang bieden. Wij hebben een haflinger Janouk (M dressuur mennen) en een 17 jarige KWPN Image (voorheen ZZ springen, maar nu alleen L dressuur). Wij beginnen met heel langzaam wennen aan het gras uit angst voor hoefbevangenheid, vooral voor de haflinger. De eerste week een half uur per dag, de tweede week drie kwartier per dag en de derde week 1 uur per dag.
Op vrijdag 17 augustus 2007 loopt Image licht onregelmatig rechtsvoor in de les. Ze was de dag ervoor op de wei in een gekke bui weggegleden en ik dacht dat ze zich daarbij misschien verstapt had. Dus een paar dagen alleen stappen aan de hand en afspuiten. Image knapt echter niet op, maar lijkt gevoeliger te worden op haar rechterhoef. Ik bel de veearts om uit te sluiten dat ze niet licht hoefbevangen is, door 3 weken weidegang, al lijkt het mij zeer onwaarschijnlijk. De veearts komt en doet een aantal testen zoals een buigproef en uitverdoven voet om te bepalen waar de pijn zit. Het blijkt haar hoef te zijn rechtsvoor. Ze wordt steeds gevoeliger op haar hoef. Ze krijgt 2 x der dag Equipalazone als pijnstilling.
Diagnose
Ik vertrouw het niet en laat 28 augustus 2007 foto’s maken op de praktijk. Op de foto is te zien dat Image haar hoefbeen fors is gekanteld. Wij schrikken ons rot. De diagnose is een gekanteld hoefbeen door forse hoefbevangenheid. Ik twijfel verschrikkelijk, want hoe kan dat nu: na 3 weken weidegang van nog geen uurtje per dag. Waarom dan zo’n heftige reactie?? En maar aan één been. Met spoed wordt de hoefsmid opgetrommeld en samen met de veearts halen ze een flink stuk van de teen van de hoef af op basis van de foto’s om de druk te verminderen en wordt Image op omgekeerde ijzers met siliconen zolen (voor tegendruk) gezet. Ze knapt erg op na dit beslag de eerste dagen. Ze loopt elke dag los buiten in de bak en dat gaat redelijk. Ik ben naarstig op zoek naar informatie over hoefbevangenheid, want ik twijfel over de diagnose. Alles wat ik vind op het internet, leg ik voor aan de veearts, die me telkens geduldig uitlegt dat alle symptomen passen in het beeld van ernstige hoefbevangenheid. Dat betekent nooit meer op het gras en alleen grofstengelig hooi voorlopig. Op het internet vind ik ook de site van Hoofcare.nl. Helaas zitten ze veel te ver weg en is Image op dit moment niet te vervoeren door haar pijnlijke been.
Linksvoor doet nu ook mee
Langzamerhand gaat Image slechter lopen: ze ontlast rechtsvoor steeds vaker en staat daarbij op 3 benen. Vrijdagnacht 7 september 2007 heeft ze erg veel pijn, hangt achterover en ontlast nu beide voorbenen. De linker-voorhoef doet nu ook mee. Hij is heet en uit de kroonrand van de linkerhoef komt vocht. Ze heeft verschrikkelijk veel pijn. Een dienstdoende veearts komt ‘s nachts en geeft haar boven op de Equipalazone een extra pijnstiller, in de hoop dat ze even gaat liggen en haar voorbenen zo rust krijgen. Als dit niet helpt, zegt de veearts dat het meest humane voor het paard is om haar in te laten slapen. Ik kan het gewoon niet geloven. Vorige maand reden wij nog gewoon een wedstrijd: en nu zou ik haar kwijt raken door zoiets stoms. Wij besluiten haar het weekend over te tillen met pijnstillers en tot maandag te wachten voor een beslissing, vooral omdat de hoefsmid zegt dat hij wel ergere gevallen heeft meegemaakt en dat die na een paar dagen/weken opknapten en omdat ik op Het haflinger-forum.nl van verschillende mensen hetzelfde hoor. Op zondag knapt ze op en begint weer langzaam te strompelen en wil weer naar buiten.
Maandag belt Edwin Evers van Radio 538: in een actie betalen zij je rekening. En ze hadden het verhaal van Image uitgekozen en ………………ze betalen de 1e veeartsrekening van Image voor het maken van de foto’s, etc. 568 euro. Als dit geen goed teken is.
Wij besluiten het per dag aan te kijken. Zolang Image elke dag opstaat, eet, drinkt en naar buiten strompelt, proberen wij haar hier doorheen te helpen. Ik ben eigenwijs en niet overtuigd dat het hopeloos is.
De linkerzool is nu helemaal plat van de overbelasting. Maar bij de kroonrand komt een hoefontsteking naar buiten: vernageld? Ik denk van wel. De veearts zegt dat de hoefontsteking past in het beeld van hoefbevangenheid. De hoefsmid denkt dat ik wel eens gelijk kan hebben en haalt het ijzer eraf. Eerst de hoefzweer laten genezen. Omdat ze op zand staat in de bak en in de box en op het pad er naartoe ook zand laten storten voor haar, zal het zand voldoende tegendruk moeten geven aan de rechterhoef. Wij proberen het zonder ijzers.
Image knapt eerst op en lijkt het zonder ijzers beter te doen dan met ijzers. Het beeld is alleen heel wisselend. Soms strompelt ze, soms belast ze haar rechterhoef, maar ze rolt niet over de hoef en in stilstand tilt ze haar hoef op. De hoef is nog steeds warm, de punt van het hoefbeen is duidelijk te zien in haar zool. Soms heeft ze extreem veel pijn en soms valt het weer mee en loopt ze met haar hoef redelijk. Ze staat inmiddels al weken op 4 zakjes Equipalazone.(voor een gewicht van 1600 kg!!!)
Ik ben nog steeds naarstig op zoek naar informatie, want ik twijfel nog steeds over de diagnose. Er ontbreekt een puzzelstukje naar mijn gevoel, maar ik weet niet welk. Ik stuur in deze weken e-mails uit voor zesde, zevende, achtste opinies, waaronder ook naar Hoofcare.nl.
31 oktober 2007
Ik voel me machteloos en hulpeloos. Het beeld is zo wisselend. Maar Image wordt niet beter. Voor mijn gevoel eerder slechter. Het is zo naar om haar zo te zien strompelen en hinkelen door de bak. Het duurt al 2 maanden. Arm dier. Ze is te slecht op haar been om haar te vervoeren, dus ik bel een mobiele kliniek om nog eens een foto te maken om te zien hoe het hoefbeen erbij staat. Na het ontwikkelen van de foto’s is de diagnose verschrikkelijk. Het hoefbeen is nog verder gekanteld en op sommige plekken is te zien dat het hoefbeen ontstoken is. Het paard heeft teveel pijn en wordt nooit meer beter. Het advies is: uit haar lijden verlossen. Het klopt gewoon niet, het is te oneerlijk. Ik laat haar hoef in het gips zetten voor extra steun, want ze heeft veel pijn en besluit de beslissing uit te stellen tot na het weekend om mezelf tijd te gunnen afscheid te nemen en niet een dood paard het hele weekend in de tuin te hebben.
1 november 2007
Alsof het zo moet zijn, reageert Rob van Nassau (eindelijk na een week), maar precies op het goede moment. Wij leggen het probleem voor en sturen de verschillende röntgenfoto’s (leve het internet). Hij bestudeert de foto’s en belt terug: het is ernstig, het hoefbeen is gekanteld en ontstoken, maar hij ziet mogelijkheden. Terwijl hij telefonisch zijn mening geeft op basis van de foto’s, vallen voor ons alle puzzelstukjes op hun plaats. Dit voelt goed en als hij zegt: Kom haar maar brengen, twijfelen wij niet. Hij kan geen garanties geven, want hij wil eerst het paard zien en de hoef, maar hij wil het proberen.
Als een wonder belast Image op 2 november 2007 haar hoef goed. Ze heeft een goede dag, waardoor de reis van 2 uur in de trailer voor haar een stuk aangenamer is.
3 november 2007
Wat een zenuwslopende dag. Image staat op de kliniek Visdonk in Roosendaal en vandaag gaan Mark van der Harst (veearts) en Rob van Nassau (Leraar hoefsmid) met haar aan de slag. Het is te ver om er even heen te rijden en ik kan toch niets zinnigs bijdragen. Wij wachten af op het verlossende telefoontje. Maar we bereiden ons ook voor, dat ook zij het te ernstig vinden en ook zeggen dat wij haar beter kunnen laten inslapen. Om 14.00 uur eindelijk het verlossende telefoontje van Mark: de operatie is goed gegaan, de hoef is opengemaakt,en het hoefbeen gecuretteerd, al het slechte ontstoken weefsel is weggehaald (op de röntgenfoto in de cirkel een stuk ontstoken hoefbeen), op een zoolontsteking na (die is volgende keer aan de beurt) Ze zien mogelijkheden en gaan ervoor. Image staat op speciaal beslag en in het verband en heeft boxrust.
November en december 2007
Image blijft in Visdonk en dagelijks brengt Mark mij op de hoogte van de voortgang. (zo fijn dat hij dat doet, want het is mega zwaar als je paard zo ziek is en zo ver weg) De pijnstilling wordt gestopt, omdat zoveel maanden Equipalazone in zulke grote hoeveelheden funest is voor haar lichaam. En Image heeft het niet nodig. Ze doet het prima zonder pijnstillers. Elke dag krijg ik steeds beter nieuws uit de kliniek. De veearts en hoefsmid zijn tevreden over de ontwikkelingen. Elke zaterdag gaan wij op ziekenbezoek en zien hoe Image weer haar 4 benen belast in rust. En nog beter: ze stellen dat Image nooit hoefbevangen is geweest. Ze heeft een ontstoken hoefbeen en daardoor hebben de lamellen losgelaten wat hetzelfde beeld geeft. Dat betekent dat ze straks de wei weer op mag en daar verder kan revalideren.
15 december 2007
Groot nieuws bij ons thuis. Image mag naar huis!! Ze krijgt nog 2 weken boxrust en dan mogen wij langzaam opbouwen in stap. 26 december 2007 is ze lastig op stal en besluiten wij voor de eerste keer te gaan stappen 10 minuten. Image stapt regelmatig, wel stijf na 10 weken boxrust, maar ze stapt en dat zonder pijnstillers. Het gaat zoveel beter als wij ooit hadden kunnen hopen. Gauw filmpjes gemaakt en opgestuurd naar Visdonk en Van Nassau, zodat zij dit ook kunnen zien. Want dat hebben ze toch maar mooi voor elkaar gekregen.
10 januari 2008
Terug voor controle naar Mark en Rob. Ze zijn erg tevreden. Ze stapt goed en regelmatig. In draf is ze op het harde nog licht onregelmatig. Het valt mij tegen, maar zij zijn tevreden. Ik had haar nog niet zien draven en het stappen was goed. Weer röntgenfoto’s gemaakt en de hoef ziet er goed uit van binnen. Nu kan de zool ook onder handen genomen worden en komt Image op nieuwe ijzers. Ik vraag of Image weer los mag in de bak, zodat ze lekker zelf kan bepalen wat ze doen wil. En dan zeggen ze: je mag er zelfs weer op gaan stappen!!??!!??
Dat had ik in al die maanden allang opgegeven en nooit gedacht dat wij er ooit weer op zouden kunnen. Ons doel was pijnvrij met pensioen.
25 januari 2008
Ik blijf eigenwijs en heb nog niet op Image gezeten. Ik wil eerst dat ze haar eigen lichaam weer vertrouwd. Inmiddels staat ze weer los in de bak, samen met haar vriendin de haflinger. Elke dag durft ze meer. Eerst kleine stukjes draven uit zichzelf en gisteren is ze voor het eerst helemaal uit haar dak gegaan in uitgestrekte draf, staart op haar rug, bokkend en steigerend.
Zo fijn om te zien, al ben ik nog steeds doodsbang dat er iets gebeurd met haar ‘gouden wonder’ hoefje.
Wij zijn er nog niet. Maar we zijn op de goede weg naar volledig herstel! Met dank aan Mark van der harst van Dierenhospitaal Visdonk en Rob van Nassau eigenaar van Hoofcare.
Het paard Image werd ons zeer kreupel aangeboden in een zg. gipsverband (articast) wat helaas vaak word gebruikt door bepaalde klinieken
De bedoeling van voeten in een cast te zetten is ons volomen onduidelijk daar er dan ook niets word gedaan om de kreupelheid of hoefprobleem te behandelen.
Naar onze zienswijze is deze manier van behandelen wachten totdat het misschien weer wel goed gaat!.
De röntgenopnames`s die waren gemaakt op 28 augustus 2007 waarbij de diagnose hoefbevangenheid was bestrijden wij, daar wij op deze röntgenopnames een osteoitis in de teen van het hoefbeen zagen wat de kreupelheid veroorzaakte.
 |
 |
De cast werd van de voet afgenomen en zagen dat een deel van de hoornwand weggenomen was. Meteen werd duidelijk dat er een ontsteking aanwezig was die in de teen uitbrak. gezien de plaats kon dit geen ontsteking zij die traditioneel in de witte lijn begint en vervolgens in de kroonrand uitbreekt.
3 november
Vandaar dat we besloten deze plaats in de het teengedeelte tot op het hoefbeen te curetteren, wat betekend dat het aangetaste hoefbeen op de voorzijde moest worden schoongemaakt.
De voet wordt geheel verdoofd omdat dit een zeer pijnlijke behandeling voor het paard is en
Eerst wordt de hoornwand tot de hoornlamellen verwijderd en zo mogelijk schoongemaakt zodat we een zuiver beeld verkrijgen van de te maken wond. De voet word door middel van een ligatuur in de kootholte afgebonden om te veel bloedverlies te vermijden en omdat deze plaats een zeer rijk adernet kent en we een duidelijk overzicht moeten hebben als we het hoefbeen curetteren.
 |
 |
boven hebben we een overzicht van de schoongemaakte hoornschoen en zien de ontstoken lamellen die door het in de cast zetten van de voet geheel waren gerot. Daarboven bij de kroonrand zien we een diepe rand ontstaan die aangeeft dat het paard een tijd lang zeer veel pijn heeft gehad waardoor er een verandering van afgroei ontstaat. Hierdoor kan het hoefbeen in stand iets veranderen maar mogen dit zeker NIET zien als een hoefbevangenheid.
De hoornwand wordt weggefreesd om een goede aanhechting van de hoornschoen te verkrijgen en de plaats waar het ontstoken hoefbeen bevind goed vrij te leggen.
 |
Het hoefbeen wordt in de teen met een renet schoongemaakt. als de behandeling afgerond is word de voet beslagen met een Hoofcare®breakover hoefijzer met een lederen zool waaronder Equthane®hoofpak word gespoten die een egale druk geeft op de zool van de voet. |
 |
 |
Als de gehele behandeling voltooid is word de voet in een drukverband gezet anders zou het paard kunnen doodbloeden. Verder word het dier goed in de gaten gehouden en zal Image een aangepaste medicatie krijgen.
Image zal iedere dag worden verbonden, let wel dat Image door een team van 4 mensen wordt behandeld
 |
 |
Na enkele weken gaat de wond genezen en zien al gauw dat het hoefbeen als eerste netjes word ingekapseld met een rijk doorbloed weefsel.
 |
Op deze foto`s is te zien dat de wond zich goed gaat sluiten |
 |
 |
 |
Als de wond geheel gesloten en droog is mag Image naar huis om verder te revalideren. |
 |
Resultaat Na 6 weken van van een goede behandeling. |
 |
 |
Het resultaat op 10 januari 2008, de voet is goed aangegroeid en is opnieuw beslagen.
Image mag nu meer gaan doen en zal geen enkel probleem met de voet mogen hebben.
Na 3 maanden Is de voet zo goed als hersteld en zal hij weer kunnen functioneren als nooit te voor!
Gehele behandeling met revalidatie heeft voor Image 6 maanden geduurd.
 |
 |
Gelukkig voor Image dat de eigenaresse niet in de diagnose heeft gelooft en ons heeft benaderd anders was het voor Image heel anders afgelopen!