Insuline resistentie of hype!!
Heel veel paarden en pony`s worden hoefbevangen vooral in het voorjaar en zomer.
Er word daardoor veel gesproken over een bevangen paard of pony hoe dit zou zijn ontstaan en wat hiermee te doen.
Wij krijgen jaarlijks veel paarden en pony`s aangeboden met deze ernstige en zeer pijnlijke ziekte.
De behandelingsmethode die wij bij deze aangeboden dieren toepassen is tot nu toe zeer effectief te noemen,maar dat neemt niet weg dat de eigenaars van deze zieke dieren zeker zeer belangrijk zijn in het hele genezingsproces.
Op dit moment horen wij iedere keer bij het aanbieden van een hoefbevangen dier “mijn pony of paard is Insuline resistent” daarom is hij hoefbevangen.
Het lijkt wel of nu iedere hoefbevangenheid ontstaat door insuline resistentie daardoor lijkt het wel of er nu een hype ontstaat , niets is minder waar hoefbevangenheid kan door vele oorzaken ontstaan.
Bij de vraag wat er nu wordt gedaan is altijd het antwoord hij krijgt medicatie voor de insuline resistentie en men denkt dan ook dat dit voldoende is. Niets is minder waar ER GEBEURT NIETS OM HEM BETER TE KRIJGEN!
Als we proberen uit te leggen dat het dier een gerantsoeneerd dieet moet gaan krijgen en dat het dier veel moet afvallen is het verhaal dan ook altijd hij krijgt nu al niets!
Als we verder gaan met vragen blijkt dat het dier al veel te veel krijgt maar dan is het gezegde “hij moet toch iets eten”. Men is veel meer bezig met het uitzoeken hoeveel stoffen en suikers er in het voer en hooi zitten maar er gebeurt nog steeds niets zinnigs om het dier te genezen. Dr.Offereins zei altijd …. Hoefbevangenheid is altijd een kwestie van een teveel, maar nooit of zelden van een tekort aan iets
Er zijn ook lieden die alleen maar de suikers in het gras en voer de oorzaak vinden en er geen andere oorzaken meer kunnen zijn waardoor een dier hoefbevangen kan raken.
Natuurlijk is fructose een van de grote oorzaken en dat is niet van deze laatste tijd maar er zijn er zo vele oorzaken waardoor een paard hoefbevangen kan raken.
Het blijft als een paal boven water staan dat de dieren die hoefbevangen worden allemaal te veel dik en veel te vet zijn.
Diezelfde suikers waar deze hype door ontstaan is was in de Romeinse tijd ook aanwezig men kende toen geen bevangen dieren. Het verschil was met deze tijd dat de paarden moesten werken dus geen kans kregen om vet te worden.
Door de jaren heen hebben wij ons verdiept in het fenomeen hoefbevangenheid en zijn nu op een punt gekomen dat wij deze dieren redelijk goed kunnen helpen. een ding is zeker de eigenaar blijft een belangrijke rol hierin spelen en moet goed kunnen luisteren!!
Het probleem ligt niet zozeer bij het dier maar het probleem blijft altijd nog liggen bij de eigenaar.
De dieren die aangeboden worden zijn in 95% van de gevallen veel TE DIK men noemt dit dan ook met een mooi woord overconditie, wat wij vertalen in moedwillige dierenkwelling.
Men heeft waarschijnlijk nog steeds niet door dat deze dikke dieren veel te veel voeding krijgen en dat de eigenaars zelfs hieraan zijn gewend en vinden dat ze er gezond uitzien. Kenmerken voor de paarden en pony`s zijn: een harde manenkam en op spanning staat, vetafzettingen op schouders, rug en vooral bij de staartbasis. een kenmerk is de verdikking rond de anus en koker.
Dat een dier door zijn dikte Insuline resistent word is dan ook niet verwonderlijk,het gaat bij de mens hetzelfde.
Tegenwoordig is dik zijn het grote probleem, zowel in het dierenrijk als bij de mens.
De fabrikanten gaan hier gretig op in en hebben testen ontwikkeld om te zien of uw dier insulineresistent is.
Wij laten in de meeste gevallen zelf de paarden of pony`s hoefbevangen worden?
Paarden en pony`s hebben van alles teveel, krijgen daarbij nog wat brokjes,granen, appels,wortels enz. enz. allemaal extra van oplosbare koolhydraten wat we zoveel mogelijk moeten vermijden. Onze paarden hoeven niets meer zelf te zoeken naar voedsel maar krijgen alles op een dienblaadje gepresenteerd. Ze worden maar dikker en dikker zonder dat we het in de gaten hebben. Het probleem is dan ook dat we er aan wennen.
Zo krijgen we dan ook de uitspraken “hij is altijd al zo geweest”en “ze moeten toch een hele dag wat te doen hebben”
Eens komt een dag dat deze dieren door de mand vallen en hoefbevangen worden. Dan moet er ineens van alles gebeuren terwijl er voldoende gewaarschuwd is!!
Dan komt het volgend punt, nu moet hij ineens op hooi en water en mag geen gras meer..Ook weer zo een maatregel die nergens op slaat. Het dier komt om van de pijn en word dan nog eens gestraft door men niets meer te geven. In sommige gevallen is te snel vermageren slecht gezien er vele dikke paarden zijn zonder insulinesententie.
Wij zeggen altijd rantsoen moet maar houd uw dier lekker door hem toch iets anders te geven dan hooi. geef MET MATE. Het woord met mate word niet altijd begrepen,als je iets extra`s geeft dan moet men van iets anders minder geven.
Ook word veel gepraat over de insuline resistentie maar als wij vragen wat er precies gebeurt met het paardenlichaam dan moeten ze het antwoord schuldig blijven.
Wat is Insulineresistentie?
Het woord resistentie betekend ongevoeligheid. Insuline is een hormoon met als belangrijke functie, het regelen van de bloedsuiker spiegel. Als een paard eet stijgt de hoeveelheid bloedsuiker in het lichaam en insuline zorgt ervoor dat de bloedsuikerspiegel weer verlaagd wordt. Speciale insulinesensoren zorgen ervoor dat het suiker uit het bloed wordt gehaald en in de cellen wordt gedreven, waar het verbrand kan worden voor energie of opgeslagen kan worden voor later gebruik. Voortdurende hoge concentraties aan insuline kunnen het systeem beschadigen , waardoor de cellen insulineresistent worden.
Terwijl de resistentie zich ontwikkeld, verijst de taak om de bloedsuikerspiegel te normaliseren om steeds meer insuline aan te maken. Een hoge concentratie aan insuline is voor de cellen het teken om vet op te slaan en niet voor gebruik vrij te geven. Om het opgeslagen vet weer uit de vetcel te krijgen, moet eerst het insulineniveau omlaag. daarvoor moet het lichaam weer insuline gevoeliger worden
Hieronder een uitleg over Insuline resistentie.
Van nature zijn paarden gewend om dag en nacht in beweging te zijn en hun eigen eten bij elkaar te scharrelen. Tegenwoordig is het meestal zo dat paarden op stal of in een kleine wei staan en voldoende krachtvoer en kwalitatief goed gras kunnen eten. Deze combinatie van veel eten en weinig bewegen leidt, net zoals bij mensen, in veel gevallen tot overgewicht (ook wel obesitas genoemd).
Overgewicht en insulineresistentie (“suikerziekte”) is een zeer actuele probleem bij paarden.
Een oorzaak van hoefbevangenheid kan ontstaan door een te hoge opname van suikers. Deze opname kan plotseling (grote Hoeveelheid)of over een langere periode worden veroorzaakt (koolhydraatrijk dieet hierin stijgt de glucosespiegel in het bloed)
Wanneer een paard of pony een langdurige hoge suikeropname heeft zou je dit kunnen vergelijken met de humane suikerziekte type 2 vorm(humaan metabool syndroom).
Bij een paard heb je een gelijkwaardige omstandigheid van deze stofwisselingsziekte (equine metabool syndroom)Dit syndroom berust op een langdurige verstrekking van teveel aan suikers waardoor de glucosespiegel in het bloed gaat stijgen.
Insulineresistentie.
Om de geschetste nadelige gevolgen van te veel glucose op de bloedvaatjes te voorkomen, gaat het lichaam insuline produceren. Insuline heeft als belangrijkste functie het verlagen van de glucosespiegel ( bloedsuikergehalte).
Tijdens en na het eten stijgt het bloedsuikergehalte in het lichaam van een paard. Insuline zorgt vervolgens voor een verlaging van de glucosespiegel.
duurt deze insulinestijging te lang dan worden de cellen minder gevoelig voor insuline, waardoor het paard uiteindelijk niet meer in staat is om voldoende insuline te produceren om de bloedsuikerwaarde weer op peil te brengen. Dit noemen wij ‘insulineresistentie’. Dan moet er dus om hetzelfde effect te bereiken meer insuline geproduceerd worden.
Het zal duidelijk zijn dat dergelijke dieren een groter risico lopen dat op een kwaad moment de geproduceerde insuline niet meer in staat is de glucose voldoende ver naar beneden te brengen, met hoefbevangenheid als gevolg.
Aantasting bloedvaatjes.
Naast de directe invloed van de glucose op het bloed op de bloedvaten, speelt bij paarden een door teveel suiker in de dikke darm veroorzaakt dit ook een verstoring van het bacteriële milieu een rol. Hierdoor krijgen de suikerverterende bacteriën zoveel voedingsstoffen, dat zij zich als het ware “doodgroeien” Uit de afstervende bacteriepopulaties komen veel gifstoffen vrij, die eenmaal in het bloed opgenomen de bloedvaten in de hoef aantasten. Het gevolg van een aantasting van de bloedvaatjes is altijd in de eerste instantie hoefbevangenheid tot gevolg.
Afhankelijk van de oorzaak kan insulineresistentie genezen. De beste remedie is suikerarme voeding in combinatie met voldoende beweging in de vorm van stappen, draven, en event. galopperen (duurtraning) Bouw dit goed op zodat je paard went aan langere afstanden lopen. (juist met duurtraining verbrandt het paard vet) Beperk krachtvoer en de weidegang of zet je paard een in paddock. Als je krachtvoer bijvoert voer bij voorbaat een voer met een laag suiker/zetmeel gehalte (Pavo Nature`s best) meng altijd krachtvoer met ruwvoer en verdeel de porties in meerdere porties per dag. Mak voor je paard of pony een vast training en voedingsplan.
uit Amerikaans onderzoek blijkt dat alleen de combinatie van de beperking van de weideduur tot een a twee uur per ochtend, met een dagelijkse beweging van minimaal een uur, tot het gewenste resultaat leidt.
het is gebleken dat de aanleg voor insulineresistentie sterk rasafhankelijk is, het komt vaak voor bij Shetlanders, Welsh pony`s, New forrest pony’s en IJslander, Haflinger.
laat je paard of pony werken, liefst iedere dag, zorg dat hij niet teveel eet en niet dik wordt, kijk met een reëel oog naar je dier.
kijk naar de manenkam deze moet zeer beweeglijk zijn en mag niet op spanning staan, let op vetafzettingen op schouders, rug en staartbasis. een kenmerk is de verdikking rond de anus en koker.