Sincker

Wat is….
Een sincker is de ernstigste vorm van hoefbevangenheid. Bij een sincker roteert het hoefbeen niet zoals bij een traditionele hoefbevangenheid van de wand af, maar daalt het gehele hoefbeen verticaal naar beneden.
Oorzaak en oplossing….

Hoefbevangenheid is op zichzelf al een heel groot probleem, maar als een paard of pony een sincker krijgt, wordt het probleem desastreus.

Bij paarden die hoefbevangen zijn, roteert de punt van het hoefbeen van de teenwand en draait de punt naar de zool (blauwe pijl hoornwand, gele pijl het roteren van het hoefbeen, dat van de lederhuid wordt afgetrokken).

Het paard  probeert de voorhand te ontlasten door meer op de achterbenen te hangen. Het zal de beide voorvoeten ver naar voor plaatsen en alleen de verzenen belasten.
In deze situatie, die zeer pijnlijk is, moet snel worden ingegrepen, anders zal het hoefbeen de zool doorboren.
Bij deze hoefbevangenheid laat de voorzijde van de hoeflederhuid los, maar de beide verzenkwartiergedeelten blijven vrijwel intact.
Bij een normale hoefbevangenheid kunnen we nog vrij veel doen om het dier te redden.
Bij een van de methoden die bij een ernstige hoefbevangenheid wordt toegepast, wordt de gehele teenwand weggenomen. Daarbij treedt veel vocht uit. ( ZIE HOEFBEVANGENHEID)

Bij een sincker raakt daarentegen de totale lederhuid ontstoken. De verhanging van het hoefbeen aan de hoornwand zal hierdoor geheel loslaten. Het hoefbeen zakt in zijn totaliteit verticaal en drukt volledig op de zool, waardoor de bloedtoevoer gedeeltelijk zal worden afgesloten.
De pijn bij een sincker is gigantisch doordat het hoefbeen de gehele zool onder druk zet. Het paard wil eigenlijk helemaal niet meer op de voeten staan.
Het paard gaat niet, zoals we bij hoefbevangenheid gewend zijn, op de achtervoeten hangen, maar blijft recht op zijn voeten staan.
De zool zal door deze druk snel uitbollen. In het ergste geval ontstaat een totale zoolbreuk.
Hoefbeslag is dan het middel om de bodemdruk op de hoornzool te verminderen.

Een sincker kan op verschillende manieren ontstaan:

1: HET PAARD RAAKT IEDER JAAR HOEFBEVANGEN;
2: HET PAARD IS ALTIJD TE DIK;
3: ER IS EEN ACUTE VERGIFTIGING;
4: HET PAARD HEEFT AAN DE NAGEBOORTE GESTAAN;
5. PAARDEN WORDEN TE SNEL KLAARGEMAAKT VOOR CONCOURS OF ONTVANGEN SNEL HOOGWAARDIG VOER.
6. PAARDEN DIE ERNSTIG LANG KREUPEL STAAN.
7. PAARDEN WAARBIJ TEVEEL AAN CORTICOSTEROÏDEN WORDEN GESPOTEN.
8.PAARDEN WAARBIJ TEVEEL AAN VITAMINES EN MINERALEN WORDEN TOEGEDEIND.

In de eerste twee gevallen moeten we de eigenaar aanspreken. Een paard of pony hoeft absoluut niet ieder jaar hoefbevangen te raken en een paard of pony hoeft ook niet dik te zijn. In een zekere zin hebben we dan te maken met dierenkwelling.

Het aan de nageboorte staan van een merrie is een van de meest voorkomende oorzaken van een acute sincker.
In de praktijk zal men er alles aan doen om dit zo snel mogelijk te verhelpen en zal de baarmoeder nog intensief worden gespoeld. Toch hebben deze paarden een zeer grote kans op een sincker.
Indien de merrie moeilijk gaat lopen, wordt de hoefsmid ontboden, maar eigenlijk is het dan al te laat. Een sincker kan al op de eerste dag ontstaan.
Het zou daarom een gewoonte moeten worden, merries in deze situatie al op eerste dag preventief te beslaan. Dan is nog niet te zeggen of het paard het redt, maar “niet geschoten is altijd mis”.

Links: de zool is onder de draagwand uitgebold, rechts doorbraak bij de straalpunt

Het verschil tussen een sincker en een rotatie van het hoefbeen (hoefbevangenheid) is dat we bij hoefbevangenheid de pijn en druk gemakkelijker kunnen verminderen door het leggen van beslag en het curetteren van de wanden. Bij een sinker ontstaat geen druk op de wanden, maar alleen op de zool, waar we absoluut niets aan mogen doen. De kans is groot dat de zool door deze sterke uitbolling zal openbarsten bij de straalpunt, zoals op deze foto is te zien.

Om een duidelijk beeld te geven wat er in de hoornschoen veranderd en wat er anatomisch gebeurt het volgende.
bij de linker foto zien we een normale ondervoet met daarin het hoefbeen (1) die verankert zit aan de hoornwand(2).
Het bovenste gedeelte van het hoefbeen noemen we de leuning van het hoefbeen(3),  hieraan zit de strekpees verbonden. De witte lijn (A) is de plaats waar de leuning ten opzichte van de hoornschoen hoort te zitten.

Bij de foto ernaast is de sincker (het verticaal zakken van het hoefbeen Witte lijn A naar rode lijn B.)op gang, dit betekend dat het hoefbeen niet alleen horizontaal is gezakt maar trekt daarbij ook nog de kroonlederhuid die zorgt voor de ontwikkeling van de hoornschoen mee naar beneden.Hierdoor zal de hoornwand ook niet meer langs het hoefbeen naar beneden groeien, maar  zal door de enorme trekkracht van het hoefbeen van richting veranderen en vormt daar ter plaatse een ontsteking.

Door deze verandering van het hoefbeen zal het logisch zijn dat er totaal geen verbinding meer bestaat van het hoefbeen en zal in de meeste gevallen euthanasie tot gevolg hebben.
Er zijn natuurlijk wel vele gevallen die nog geholpen kunnen worden alleen is deze groep zeer klein.

(Foto boven) De gele pijlen geven de hoornpijpjes aan die veranderd zijn van richting door het zakken van het hoefbeen.Daarbij is de kroonlederhuid (4) (de kiemlaag die de hoornpijpjes ontwikkeld) ook enigszins uitgezakt.

 

<<<<Bij het zakken van het hoefbeen wordt de kroonlederhuid  meegetrokken. Daardoor ontstaat een ontsteking die boven in de kroonrand zal uitbreken.

De gehele kroonrand wordt sterk verdikt en blaast zich op. De pijn wordt heviger.

 

 

 

Meestal vindt daarna in de teen een uitbraak plaats die na verloop van tijd de gehele kroonrand zal openleggen.
Deze krachten zorgen ervoor dat geen gewone hoorngroei meer plaatsvindt. Zij veroorzaken voor het paard vreselijk veel pijn, zodat men zich moet afvragen of men wel goed bezig is.
Het paard kan op een zachte bodem alleen maar moeizaam vooruitkomen. Op de harde bodem zal men het moeten dwingen zich voort te bewegen.

Deze ontsteking is niet dezelfde als een hoefontsteking die onder bij de witte lijn begint en zo via de kroonrand naar boven uitbreekt.
Voor dierenarts en hoefsmid is dit de meest frustrerende ontsteking, omdat zij absoluut geen uitzicht kunnen geven op genezing. Bij een sincker is het niet anders dan hard werken, afwachten en hopen dat alle inzet vruchten zal afwerpen.

Meestal hebben deze merries ook nog een veulen, wat het probleem alleen nog maar groter maakt.

Beslag….
Het hoefijzer dat moet worden aangelegd, moet geheel op de draagvlakte worden uitgesmeed of weggeslepen, zodat de uitgezakte zool geen dracht krijgt (ook al is er nog geen uitbolling van de zool aanwezig).
Er worden twee brede balken op de ondervlakte van het ijzer gelast, zodat tussen balken en de voet veel ruimte ontstaat. Zodoende kan men de bodemdruk verminderen.

Wij moeten ons ervan bewust zijn dat we ook in deze situaties de natuur nog steeds niet naar onze hand kunnen zetten. Iedere dag zullen we ons moeten afvragen of we esthetisch goed bezig zijn. Anders zullen we het dier uit zijn lijden moeten verlossen.